روز
بود در خیابان در کنج یک بیابان
در
افکار نیاکان به کمک مردمان
ساخته
شد بنایی برای کمک به سالمندان
همه خوشحال الی کودکان
و
سوالی در ذهن کودکان کجا
رفت پس این ساختمان
بیابان
برای بچه ها مهد بود
اما معلوم شد این شهر کامل نبود
بچه ها
از دست ئدادند مهدشان را همان کنج بیابان را
زمین
فوتبالی که هرسرصبح
بازی می کردند فوتبال در همان سپیده صبح
سوالی
در ذهنشان
کجا رفت پس این بیابان
گریه
برگشتند به خانه شان
و به تماشای تلویزیون شان
همه به
انتظار جوابشان
و همه نگاهی کردند به سوی در
رفتند
کنار مردم وپرسیدند
جوابی نداشتند انگار همه شده بودند کر
تا که
آمد ریش سفید محل همه
شاد شدند همه کودکان محل
شما
کودکان بهشتی هستید
بگذارید تا پیری با خدا باشید
انسان
های پیر قدرت جابه ندارند پس چطور
کنار هم باشند
گر
پیران نباشند در این دنیا
دنیا در آشوب می شود به خدا
کودکان
با حرف های ریش سفید
لبخند زدند همگی به ریش سفید
همه فوتبال
کردند در حیاط ریش سفید
خدا را شکر کردند مردمان وریش سفید
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
